บทที่ 79 ตอนที่ 79

หัวใจเจ็บช้ำจนแทบจะแหลกสลาย มือเล็กกำหูปิ่นโตที่ถือไว้แน่น กลีบปากอิ่มเม้มเป็นเส้นตรงด้วยความทรมาน

“สวัสดีครับคุณน้า”

“สวัสดีค่ะคุณ มารอนานไหมคะเนี่ย”

“พึ่งมาเมื่อกี้นี้เองครับ”

“นึกว่ามานานแล้ว น้าเกรงใจ”

รอยยิ้มของเขายังคงทรงเสน่ห์และมีผลต่อระบบการหายใจของหล่อนเช่นเดิม หล่อนพยายามจะหันหน้าหนี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ